پرندگان آبزی
پرندگان آبزی:
بسیاری از پرندگان غذای خود را از درون آب و یا کنار آن تامین می کنند. برخی مانند پرندگان پا دراز ساحلی غذای خود را از کنار آب یا محلی از ساحل که در معرض جزرو مد دریاست تامین می کند. پرندگان دیگر مانند آلباتروس ها، مرغهای طوفان، واوک ها تقریبا همه زندگی خود را در دریا می گذرانند. و فقط برای رفتن به لانه به خشکی می آیند. بسیاری از پرندگان آبی به خوبی شنا می کنند و با پاهایشان خود را به جلو می رانند. پرندگان دیگر مانند اوک ها و پنگوئن ها از بال هایشان برای پارو زدن زیر آب استفاده می کنند. پرندگانی که برای یافتن غذا باید در آب شیرجه بزنند بال و پرشان در برابر آب نفوذ ناپذیر است و استخوان های متراکم تری دارند که انها را در فرو رفتن به آب یاری می کند.
تغذیه:
انواع بسیاری گوناگونی از غذاها را می خورند. قوها و تعداد بسیاری از اردک ها گیاه خوارند. بسیاری از پرندگان ماهی خوار منقاردراز و نوک تیزی برای صید کردن دارند. بیشتر ماهی خواران صید را یکجا و از سر می بلعند. فلامینگو گیاهان و جانوران میکروسکوپی را می خورد. این جانور منقاری غربال مانند دارد که غذا را غربال و از ان جدا می کند. این پرنده وارد آب های کم عمق می شود و سر خود را وارونه داخل آب می کند. و همانند برخی لک لک ها منتظر صیدهای بزرگتری مثل ماهی و قورباغه می شوند. در امتداد کناره های آب دریا و و آب شیرین پرندگان پا درازی مانند تلیله، گیلانشاه بزرگ، سلیم، و اوست به دنبال غذا می گردند. برخی از انها نرم تن صدفدار می گیرند. برخی دیگر در جستجوی کرم ها گل و لای را تا عمق های متفاوت می کاوند. معدودی نیز آب را برای یافتن جانوران کوچک زیرو رو می کنند. در میان پرندگان آبی رقابت بر سر غذا ندرتا به صورت جدی و خطرناک در می آید.
پاها:
بسیاری از این گروه پرندگان باید وزن خود را طوری تقسیم کنند که از فرو رفتن در گل و لای نرم در امان بمانند. انها این کار را با داشتن پنجه های بلند یا پره ی بین پنجه ها انجام می دهند. خصوصیت مشترک آن دسته از پرندگان آبی مانند مرغ نوروزی و اردک که شناگران خوبی هستند داشتن پرده هایی است که سه پنجه ی جلویی را به هم متصل کرده است. این اتصال سطح وسیعی را ایجاد می کند که پرنده را روی آب نگه می دارد. آبقمبل ها و ابقمبل های تاجدار و خویشاوندان آنها هر چهار پنجه شان به وسیله ی پرده به هم متصل شده است. برخی از پرندگان به جای پرده کامل نیم پرده و یا لب دارند. اینها شامل کشیم ها و چنگرها هستند. پرندگانی که با بال هایشان خو را به جلو می رانند از پاهای خود به عنوان سکان استفاده می کنند.
لانه:
به روش های گوناگون لانه می سازند. بعضی مانند حواصیل « یا مرغ ماهی‌خوار پرنده‌ای است پابلند که در آب‌های شیرین یا آب‌های ساحلی زندگی می‌کند. ۶۴ گونه حواصیل وجود دارد که برخی از آنها بوتیمار، برخی غمخورک و برخی نیز قار نامیده می‌شوند. نام قار بیشتر برای آن دسته از حواصیل‌ها که پرهای سفید یا آراسته‌ای دارند به‌کار می‌رود.» از قطعات چوب بالای درخت لانه می سازند. برخی دیگر کنار آب و از انبوه گیاه لانه می سازند. درگونه هایی مانند چنگر و کیشم این لانه ممکن است عملا شناور باشد. برخی از پرندگان دریایی فقط روی لبه صخره ها تخمگذاری می کنند. یک طرف این تخم ها تیز است پس بنابراین به راحتی نمی غلتند.
جفتگیری:
والدین حتی در شلوغترین زندگی های گروهی فقط به جوجه های خود رسیدگی می کنند. نه جوجه های پرندگان دیگر. نر و ماده باید یکدیگر را تشخیص بدهند، وفادار بمانند، و برای بقای جمعیت خود از جوجه هایشان مراقبت کنند.