گیاهان در بیابان: سازگاری
گیاهان بیابانی باید با شرایط خشک و تغییرات سریع دما کنار بیایند. بعضی گیاهان هزاران سال است که خود را با شرایط زندگی در بیابان ها سازگار کرده اند، اما برخی از آنها فقط زمانی که باران بر شن ها و صخره ها ببارد، حیات می یابند. دانه خشک گیاهان در بیابان های داغ، می تواند تا سالهای طولانی تقریبا در لایه ی سطحی بیابان باقی بماند؛ فقط وقتی که باران می بارد، فرشی از گل، چشم انداز بیابان را می پوشاند.
برخی از گیاهان توانسته اند خود را با میزان بالای نمک و مواد شیمیایی دیگ، که اغلب در شن و صخره های بیابانی یافت می شوند، وقف دهند. این گیاهان به شور پسند مشهور هستند. نمک انباشته شده در شیره این گیاهان می تواند از لابه لای سوراخ های کوچک روی برگها خارج شود.
سرما و گرما:
در نواحی جنوبگان، هیچ گیاه گلداری وجود ندارد؛ خزه های کوچک و قارچها در تابستان کوتاه مدت قطبی، به قطعات کوچک صخره های عریان می چسبند. در همین زمان گل سنگها، که مخلوطی از جلبک و قارچ هستند، فرشی از رنگ روی صخره ها پهن می کنند. گیاهان در این آب و هوای سرد نمی توانند آب را با ریشه های خود جذب کنند؛ زیرا آب، یخ زده است. گیاهان در بیابان های گرم نیز همین مشکل را دارند، زیرا تقریبا آبی در بیابان نیست تا به ریشه های آنها جذب شود.
کاکتوس:
گیاه کاکتوس بیشتر در مناطق خشک شمال و جنوب آمریکا رشد می کند. بسیاری ار آنها ساقه های متورم با پوششی براق دارند که می توانند در نگهداری آب به مدت طولانی به آنها کمک کند. ساقه ها به شکلی هستند که وقتی به آنها آب می رسد، مستقیم جذب ریشه ها می شوند. همانطور که می دانید ریشه ها به گونه ای در اعماق خاک گسترده و پخش می شوند که به گیاهان امکان جذب هرچه بیشتر آب های زیرزمینی را می دهند. بعضی کاکتوس ها تیغ های تیزی دارند که در حقیقت، برگ های باز نشده هستند. این تیغ های تیز، از تبخیر آب، بر اثر گرما ونور خورشید، جلوگیری می کنند؛ همچنین مانع بلیعدن آنها به وسیله حیوانات می شوند. برخی انواع کاکتوس گلهای بسیار زیبا و میوه های بسیار لطیف و آبداری دارند.