مردم در بیابان
مردم ساکن در بیابان هزاران سال با جمع آوری غذا و آب کافی، بدون ایجاد تغییر در محیط بیابانی، در آن زندگی کرده اند. آنها روش های ماهرانه ای برای ساختن پناه گاه از بوته ها و درختان بیابانی یافته اند. بعضی از بیابان نشینان خانه های خود را در شکاف صخره های واقع در کوه های بیابان های سرد می سازند. قبایل سان در بیابان های جنوب آفریقا، طاروقی ها در شمال و غرب آفریقا و بومیان استرالیا، با این شیوه زندگی آسوده ای برای خود فراهم آورده اند. محیط دشوار دراطراف آنها باعث شده است که این مردم به انسانهای بسیار صبور و هوشمند تبدیل شوند.
بیشتر مردمان ساکن در بیابان، به تجارت حیوانات و کالاهای دیگر، مثل مواد کانی و ابزار می پردازند. مسیرهای تجاری باستانی از صحرا در سواحل شمال آفریقا، تا جنگل های استوایی غرب آفریقا امتداد یافته اند. برای بازرگانان باستانی نمک و طلا کالاهای مهم به شمار می رفت. مردم بدون نمک نمی توانند در صحراهای سوزان زندگی کنند. بازرگانان در طول تاریخ در سراسر جاده ابریشم، از چین به اروپا، به وسیله شتر ابریشم و جواهرات حمل می کردند. جاده ابریشم از میان بیابان های سرد و صخره های آسیای مرکزی عبور می کرده است.
غذا در صحرا:
در آبادی های مثل واحه های صحرایی مواد غذایی مانند غلات، میوه، سبزیجات و نخل های خرما پرورش داده میشود مردم این مناطق بعضی از این خوراکی ها را خشک می کنند تا بتوانند آن را برای مدت طولانی نگهداری کنند.
این شیوه برای کسانی که در بیابان زندگی یا سفر می کنند، بسیار سودمند است.
کشاورزان هزاران سال است که مواد غذایی و پنبه را در کناره های رودخانه ی نیل در صحرای شرقی پرورش داده اند. در گذشته هر سال هنگام جریان سیل از رود نیل، خاک های رسوبی غنی رودخانه روی زمین های اطراف رود ته نشین می شد که این خاکها برای رشد محصولات بسیار مفید بود؛ اما امروزه دیگر این دره به وسیله رود نیل حاصل خیز نمی شود؛ زیرا سد آسوان بسیاری از سیل آبهای رود نیل را تنظیم می کند و فقط مقدار اندکی آب در رودخانه جاری می شود. در حال حاضر خاک های رسوبی غنی در پشت سد ته نشین می شود.
کشاورزان در بیابان های سرد کشور پرو قرن ها است از نهر های کوهستانی برای آب یاری سرزمین های خشک استفاده می کنند.