باتلاق ها، مرداب ها و درخت کرنا
لجن زار، باتلاق، مرداب و سیاه آب برخی از اسامی هستند که به زمینی خیس و نرم و اسفنجی که سطح آب آن همطراز یا بالاتر از سطح زمین قرار می گیرد، اطلاق میگردند. زمین های باتلاقی، آب شیرین در حاشیه دریاچه ها و در نقاطی که دارای بارندگی زیاد، برف آب شده یا رودخانه های جاری می باشند؛ و یا در نقاطی که آب زیرزمینی به سطح زمین می رسد، به وجود می آیند. باتلاقهای دارای آب شور، مانند مرداب های درخت کرنا نزدیک سواحل دریا یافت می شوند و آب موجود در باتلاق به وسیله دریا تامین می گردد.
مرداب های مناطق معتدل پناهگاه پرندگان آبزی، بویژه پرندگان مهاجر می باشند. لک لک سفید یکی از زیباترین پرندگان مهاجر است. لک لک ها، پس از گذراندن تابستان در کشورهای کم ارتفاع بلژیک، هلند، و لوگزامبورگ به سوی جنوب و مناطقی که دارای آب و هوای گرمتر می باشند، پرواز می کنند. آنها در فصل پاییز مهاجرت را آغاز می کنند. بسیاری از این پرندگان در باتلاق های سواحل اسپانیا و پرتغال توقف و استراحت می کنند، سپس برای سپری کردن زمستان به آفریقا پرواز می کنند.
مردابهایی که دارای آب تازه می باشند، از لحاظ وجود علف ها، نی ها، و گیاهان آبی، غنی می باشند.
زنبق های آبی، در آب تمیز زندگی می کنند. ریشه های آنها از انتهای خود، ساقه های بلندی را به پایین می فرستند و برگهای پهن آنها بر روی آب شناور می گردند. مردابها دارای درخت و درختچه می باشند.
لجن زارها و باتلاقها در شرایط آب و هوایی شمالی یافت می شوند. از آنجا که خاک آنها اسیدی است، گیاهان آنها عمدتا از انواع خزه می باشند. مواد پوسیده، لایه های ضخیمی از کود گیاهی را به وجود می آورد.
باتلاق های آب شور، در دهانه رودخانه ها، که جزر و مد برای زیر آب بردن ساحل رودخانه، به حد کافی بالا می آید، به وجود می آیند. همچنان که رودخانه با آب دریا برخورد می کند. جریان آن آهسته تر می شود. در حداکثر مد، رودخانه سواحل خود را کاملاَ زیر آب می برد. هنگامیکه رودخانه پر آب می گردد، گل و لای را بر روی ساحل گلی که در کنار کرانه قرار دارد، تلنبار می کند. بذرهای علف مقاوم اسپارتینا که بوسیله باد آورده شده است، بر روی گل و لای فرو می افتند. هنگامیکه این بذرها جوانه می زنند، ریشه های آنها رشد کرده و به یک شبکه گسترده، که خاک خیس و همواره در حال جابجایی را محکم می کند، تبدیل می شوند. در نتیجه، بارهنگ دریایی و گیاهان دیگری که در مقابل زیر آب رفتن و همچنین نمک آب کمترین مقاومت را دارند، در آنجا می رویند. ریشه های انها به خاک می چسبند. بتدریج، یک مجموعه گیاهی به وجود می آید که قادر به تحمل رطوبت زیاد و جزر و مد دریا که در هر روز دو بار تکرار می گردد، می باشد.
باتلاق های کرنا در سواحل مناطق استوایی یافت می شوند. درختان کرنا از شاخه های خود ریشه های بلند و ستون مانندی را به پایین می فرستند.
ریشه ها یک شبکه را تشکیل می دهند که این شبکه به گل و لای زیر آب چسبیده و آن را به دام می اندازد و شاخه ها را نگه داشته و بالای آن را می پوشاند. هنگامیکه هنوز میوه روی درخت است، بذرها اغلب ریشه می دوانند. ریشه بذر در آب کشیده می شود تا هنگامیکه میوه در آب فرو افتد. سپس، نوک ریشه به گل می رسد و رویش یک درخت جدید را آغاز می کند. درختان کرنای مردابی منزلگاه بسیاری از انواع ماهیان، پرندگان و همچنین کروکودیلهای آب شور می باشند.