مرغزار: جایی که گاومیش ها پرسه می زنند
زمانی، مرغزارهای آمریکای شمالی، دریای مواج از علف های بلند بوده اند که گله های گاومیش در آنها پرسه می زدند. امروزه، بیشتر دشت ها مورد کشت و زرع گندم یا ذرت قرار گرفته اند. مرغزارهای آمریکای شمالی، علفزارهای آمریکای جنوبی، علفزار جنوب آفریقا و استپ های قاره "اوراسیا"، علفزارهای معتدل و بزرگ جهان هستند. آنها نیز مانند ساوانا دارای یک فصل طولانی و خشک می باشند که رشد درختان را محدود می کند.
علف ها تا ارتفاعی که بارش باران اجازه بدهد، رشد می کنند. در مرغزارهای آمریکای شمالی، ممکن است ارتفاع آنها تا 2 متر برسد. در استپ ها ممکن است ارتفاع آنها به کمتر از 25 سانتی متر برسد. اگرچه تابستان ها گرم می باشند، اما زمستان های سردی بر این مناطق حکم فرماست.
بخصوص در استپ ها، شرایط آب و هوا همراه با زمستان های بسیار سرد و منجمد کننده و تابستان های داغ و سوزان بسیار سخت است. کمبود آب فقط به علف های کوتاه و اغلب پراکنده، اجازه رشد ونمو می دهد.
خاک تیره رنگ و غنی مرغزارها نسبت به استپ ها حاصل خیزتر است و دارای خاک برگ بیشتری است که مانند کود کمپوست از پوسیدگی مواد گیاهی به وجود می آید. بارش بیشتر باران در مرغزارها به علف های بیشتری اجازه رشد می دهد. پوسیدگی طبیعی ریشه های بلند علفها، خاک را حاصلخیز می کند. پوشش گیاهی نسبتا باریک و پراکنده استپ، خاک را کم بارتر و فقیرتر می کند.
امروزه فقط علفزارهایی که در مناطق سرد و نامناسب قرار دارند و دارای خاک غیر حاصلخیز می باشند. پوشش گیاهی و حیات وحش را به صورت طبیعی حفظ کرده اند. اکثر این مناطق به مزارع تبدیل شده اند. گندم در مرغزارها و استپ ها به یک روش کشت می شود. با وجود این، محصول به دست آمده از مرغزارها بیشتر است. در مناطقی که زمین برای کشت محصولات کشاورزی مناسب نیست، گله های گاو و گوسفند به چرا می پردازند. علفزارهای آمریکای جنوبی و جنوب آفریقا نیز مانند مرغزارهای آمریکای شمالی دارای خاک غنی و مناسب برای کشت محصولات کشاورزی و پرورش حیوانات اهلی می باشند.
اغلب حیواناتی که در مرغزارهای آمریکای شمالی زندگی می کنند، مانند گاومیش ها گیاه خوارند.
گوزن و خرگوش صحرایی برای فرار از چنگ دشمنان، می دوند.
مرغ مرغزار که نوعی باقرقره است، در میان علفها آشیانه می سازد. حشرات بویژه پروانه ها و ملخ ها در همه جا وجود دارند.