جنگ نهروان ( خوارج،مارقین)
جنگ نهروان ( خوارج،مارقین)
پیدایش خوارج در سپاه حضرت علی (ع) به زمانی بر می گردد که جنگ میان علی (ع) و معاویه در صفّین شدت یافت و معاویه که حرارت و آتش جنگ را احساس کرده بود قرآن را بر نیزه ها کرد و گروهی ظاهر اندیش از سپاه امام به نزد ایشان رفته و امام را مجبور به قبول حکمیت کردند. و از شگفتی های رفتار همین خوارجی که امام را به حکمیت واداشتند و برگزینش حکمی معیّن مجبور ساختند، این است که به دنبال این ماجرا به نزد حضرت آمده ، پذیرش حکمیت را گناهی بزرگ شمردند و از وی خواستند تا از عملی که مرتکب شده، توبه کند؛ چه اینکه به گفته ایشان او سبب تن دادن به حکمیت کافر گشته است، و گفتند، ما نیز کافر شده، ولی توبه کردیم. گروهی از عرب های صحرانشین نیز پیرو این گروه گشته، شعارشان « لا حکم الا الله » شد و بعد از بحث و جدال با امام سخنش را نپذیرفتنه و از گروه حضرت علی خارج شدند و به خوارج مشهور شدند.
حضرت علی (ع) در نهم صفر سال 38 هجری در نهروان با مارقین جنگید و هزار و هشتصد نفر از آنان را به قتل رسانید. در این جنگ طرفداران امام انچنان از خود شجاعت نشان دادند که کسی را جز ده تن از انان زنده نگذاشتند و اینان به اطراف و اکناف بلاد اسلام پراکنده شده و با تبلیغات زهر آگین خویش فرقه شمشیر زن و کینه توز و خونریزی را به نام خوارج تشکیل دادند.