گوشتخواران
گوشتخواران:
حدود 300 گونه پستاندار وجود دارد که مقدار قابل توجهی گوشت می خورند.
این جانوران را گوشتخوار می نامند. برخی از انها مانند شیر ها و ببرها شکارچیانی هستند که صید زنده شکار می کنند. بعضی دیگر، از جمله کفتار، لاشه خورانی هستند که بقایای اجساد جانوران دیگر را می خورند. اما پانداهای بزرگ تقریبا فقط از شاخه خیزران تغذیه می کنند، و آآرودلف ها( کفتارهای بومی جنوب و غرب آفریقا) هم لاشه و هم حشره می خورند. فوک ها( خوکهای آبی) شیرهای دریایی و شیر ماهی از خویشاوندان نزدیک گوشتخواران هستند که به زندگی درون آب سازگار شده اند. آنها عمدتا ماهی و نرم تن صدف دار می خورند. خصوصیت مشترک گوشتخواران آرواره های قوی با دندان های نیش بزرگ است، و دندان های آسیای با لبه های برنده دارند که برای دریدن و جویدن گوشت مناسب است.
شکار:
بیشتر گوشتخواران موجوداتی منزوی هستند که به تنهایی شکار می کنند. برای مثال، ببر برای صید کمین می کند و سپس از فاصله ای مناسب روی آن می پرد.جانور را زمین می زند و با چنگال های قوی خود گلوی آن را می گیرد. صید که قادر نیست تنفس کند می میرد.
گرگ ها و اعضای دیگر خانواده سگ ها در گروه های 30 تایی شکار می کنند.این جانوران اغلب صید را محاصره می کنند. و سپس برای کشتن آن حلقه را تنگ می کنند.
راسوها و سمورها و امثال ان ها اغلب صید خو را تعقیب می کنند و به نقبهای« سوراخ های » زیرزمینی می کشانند. و شنگها « شِنگ : جانوری گوشتخوار از خانوادهٔ راسویان و جنس سمورهای آبی است. زیستگاهش کنار آبهای شیرین است. دارای بدنی دراز و نسبتاً باریک و دم بلند و سر مسطح، پوزه کوتاه و رنگ قهوه‌ای است. و طول بدن آن تا ۷۵ سانتی تر و طول دم آن تا ۵۰ سانتیمتر می‌رسد.
این جانور بومی اروپا و آسیا ست و در ایران در استان‌های گیلان، مازندران، کردستان و خوزستان یافت می‌شود. غذای اصلی شنگ ماهی است و زمانی که ماهی کم باشد حیوانات دیگری چون دوزیستان، سخت‌پوستان، حشرات، پرندگان و گاهی پستانداران کوچک از حمله سگ‌های آبی کوچک را شکار می‌کند.
در نیمه دوم قرن بیستم جمعیت این حیوان بسیار کاهش یافته که دلیل اصلی آن آلودگی آب‌ها به آفت‌کشهایی چون ارگانوکلرین و بیفنیل پلیکلروینه است. تخریب زیستگاه و شکار قانونی و غیرقانونی از دلایل دیگر تهدید شدن این جانور است. البته در سال‌های اخیر در بیشتر قسمت‌های اروپا جمعیت شنگ در حال احیاست و در سال ۲۰۱۱ وزارت محیط زیست بریتانیا اعلام کرده که اکنون سمورهای آبی به تمام شهرستان‌های کشور بازگشته‌اند. این احیا بخشی به دلیل ممنوعیت آفت‌کش‌های خطرناکتر است که از سال ۱۹۷۹ در اروپا اعمال شده و بخشی به دلیل بهبود کیفیت آب که به افزایش جمعیت طعمه‌ها منجر شده و بخشی به دلیل محافظت در مقابل شکار.»
شیر ماهی ها صید نمی کنند اما از بستر دریا نرم تن صدفدار جمع آوری می کنند.
تغذیه:
گربه های بزرگی مانند شیر، یوزپلنگ، پلنگ، و ببر در یک وعده ان قدر از شکار خود می خورند که ممکن است تا چندین روز نیازی به غذا نداشته باشند. لاشه خورهایی مانند شغال هروقت غذا در دسترس باشند می خورند. اما هر روز دنبال لاشه می گردند. این جانوران دندان های آسیایی قوی دارند که به انها امکان می دهد تا استخوان ها را باز کنند و مغز قوی آن را بخورند. گوشتخوارانی مانند خرس و راکون همه چیز خوارند. یعنی هم جانور و هم گیاه می خورند. خرس قهوه ای ماهی، لاشه، و غذای گیاهی می خورد. و اگر محل زندگیش به انسان ها نزدیک باشد برای یافتن غذا به زباله دانی ها حمله می کند.
بوها و علایم:
بیشتر گوشتخواران به جز فوک(خوک آبی) یک جفت غده در نزدیکی دم خود دارند که مایعی با بوی تند ترشح می کند. آنها از این بو برای علامت گذاری منطقه ی خود ، جلب جفت، یا وسیله دفاعی استفاده می کنند.
انواع مهم:
خانواده ی گربه(35گونه) شمال شیرها، ببرها، گربه های وحشی، و اهلی . خانواده ی سگ ها( 35 گونه) شغال، فنک(روباه کوچکی از شمال افریقا) گرگ و روباه است. خرس ها(7 گونه) راکون ها و پانداها(17 گونه)، خانواده زباد (80گونه)و خانواده راسو (67گونه) و فوک ها(خوک آبی) شیرهای دریایی، شیر ماهی(33گونه)