غمو درد دله مو بی حسابه خدا دونه دل از هجرت کبابه
بنازم دستو بازوی تو صیاد بکُش مرغ دلم بالله ثوابه

سیاهیه دو چشمونت مرا کشت درازیه دو زلفونت مرا کشت
به قتلم حاجت تیر و کمان نیست خم ابرو و مژگونت مرا کشت

ای دل داد و بیداد ای وای
اگر یار مرا دیدی به خلوت بگو ای بی وفا ای بی مروت
گریبانوم ز دستت چاک چاکه نخواهم دوخت تا روز قیامت

چرا آزرده حالی ای دل ای دل همه فکر و خیالی ای دل ای دل
بسازوم خنجری دل را برارُم ببینوم تا چه حالی ای دل ای دل

چرا افسرده حالی ای دل ای دل همه فکر و خیالی ای دل ای دل
بسازوم خنجری دل را برارُم ببینوم تا چه حالی ای دل ای دل

دلا از دست تنهایی به جونُم ز آه و ناله ی خود در فغونم
شبانه تار از درد جدایی کنه فریاد مغز استخونم

ز بوی زلف تو مفتونم ای گل ز رنگ روی تو دل خون ـُم ای گل
منه عاشق ز عشقت بیقرارم تو چون لیلی و من مجنونم ای گل

دو زلفونت بود تار ربابُم چه میخواهی از این حاله خرابُم
تو که با مو سر یاری نداری چرا هر نیمه شو آیی به خوابُم